آشنایی با ورزش رزمی جودو

آشنایی با ورزش رزمی جودو

جودو، ورزش رزمی است که از کشور ژاپن نشأت گرفته‌است. جودو اولین رشته رزمی شرقی است که در المپیک ۱۹۶۴ توکیو وارد المپیک شد. رشته رزمی جودو دارای سبک های مختلفی است. جودوی المپیکی، معروف ترین سبک کودوکان جودو می باشد که امروزه در ایران و تمام دنیا بطور گسترده آموزش داده می شود.
تاریخچه رشته رزمی جودو

ورزش «جودو» یکی از ورزشهای قدیمی در کشور ژاپن و بنیانگذار آن استاد "جیگارو کانو" است. واژه "جودو" از ترکیب دو کلمه "جو" به معنای ملایمت، و واژه "دو" به معنی اصل و یا روش است. لغت"جو" از ورزش «جوجیتسو» مشتق شده که توسط سامورائی ها مورد استفاده قرار می گرفت . پس جودو را تحت عنوان "روش ملایمت" ترجمه کرده اند.



منشا جودو از هنر رزمی جوجیتسو است و در سال ۱۹۳۲ توسط فردی ژاپنی به نام دکتر جیگارو کانو پایه گذاری شد. وی که ۲۲ سال سن داشت تصمیم گرفت سبک جدیدی بسازد که بتواند در سازندگی نسل جوان جامعه نقش به سزایی داشته باشد.



پس در بین فهرست حرکات و تکنیک های جوجیوتسو آنهایی را که به نظرش می رسید برای جوانان موثر است جدا کرد و بقیه را که به نظر خطرناک می آمدند از فهرست کاری هنرجویان رزمی حذف کرد و با گذشت زمان جودو به صورت سبکی مستقل درآمد و روز به روز به موفقیتش افزوده شد.



سبک های جودو

جودو,سبک های جودو,مسابقه جودو

جودو در سال ۱۹۳۲ توسط فردی ژاپنی به نام دکتر جیگارو کانو پایه گذاری شد



• جودوی المپیکی: معروف ترین سبک کودوکان جودو می باشد که امروزه در ایران و تمام دنیا بطور گسترده آموزش داده می شود.



• جودوی آمریکایی: ترکیبی از جودو، کشتی، بوکس، جوجیتسو و ساواته است.



• جوجیتسوی برزیلی: میتسویو مائدا در سال 1914 جودو را به برزیل برد. او ورزش جودو را به کارلوس گراسی و دیگران آموزش داد. گراسی باتوجه به اینکه در آن زمان جودو با نام "جوجیتسوی کانو" هم شناخته می شد، آن را جوجیتسوی برزیلی نامید. جوجیتسوی برزیلی بعدها راهی متفاوت از جودو را دنبال کرده و امروزه کاملا از آن متمایز است ولی میتوان آن را یکی از سبک های جودو دانست.



• جودو-دو: در استرالیا، آقای ژولیوس فلک و چند تن دیگر سیستمی بر اساس تکنیک های پرتاب ابداع کردند که آن را جودودو نامیدند. آنها هدفشان را از ابداع این سبک، توسعه جودو اعلام کرده اند.



• کاوایشی ریو جوجیتسو: میکونوسوکه کاوایشی سبک کاوایشی ریو جوجیتسو را با استفاده از برخی تکنیک های جودو مسابقات مدرن جودو ممنوع می باشند، ابداع کرد. این سبک از جودو هم اکنون در فرانسه آموزش داده می شود.


• کوسن جودو: این سبک از جودو هم که در قرن 20 محبوبیت پیدا کرد، همانند جوجیتسوی برزیلی خیلی بیشتر از جودوی المپیکی، شبیه به ورزشی است که کانو ابداع کرد.

• جودوی روسی: نکته ای جالب که در مورد این سبک از جودو میتواند گفت این است که بعضی از تکنیک های این سبک، توسط فدراسیون جهانی جودو قبول شده و وارد جودوی المپیکی شده اند. این سبک در مسابقات آزاد MMA مبارزینی نظیر ایگور زینوفیف، فدور امیلیاننکو و کارو پاریسیان را دارا می باشد.



• سامبو: واسیلی اوشپکف، اولین شاگرد اروپایی کانو بود که موفق به اخد کمربند مشکی شد. او با تکنیک های رزمی دیگری که با جودو ترکیب کرد، سامبو را ابداع نمود. اوشپکف در سال 1937 بخاطر رد دستور شاگردی نکردن زیر نظر کانو، توسط مامورین سیاسی کشته شد.



آشنایی با قوانین و مقررات جودو

جودو,قوانین و مقررات جودو,فنون جودو

جودو اولین رشته رزمی شرقی است که در المپیک ۱۹۶۴ توکیو وارد المپیک شد



قانون اول جودو (ماده 1) :

محوطه مسابقه جودو مجموع محوطه میانی مسابقه و منطقه ایمنی حداقل بابعاد 14×14 و حداکثر 16×16 متر از جنس تاتامی و یا جنسی قابل قبول و شبیه به آن پوشیده شده است. محوطه مسابقه جودو به دو منطقه تقسیم می شود.



1- محوطه میانی مسابقه جودو بابعاد حد اقل 8×8 و حداکثر 10×10 متر می باشد.



2- منطقه خارج از محوطه میانی مسابقه جودو را محوطه ایمنی می گویند که عرض آن سه متر است. ‌2 تکه نوار چسب یکی برنگ آبی و دیگری برنگ سفید بابعاد تقریبی(10×50 ) CM در فاصله 4 متر از یکدیگر در مرکز محوطه مسابقه نصب خواهد شد تا مکان استقرار دو جودوکار در آغاز و پایان هر مسابقه را مشخص نمایدکه نوار چسب آبی سمت راست داور وسط و نوار چسب سفید در سمت چپ وی قرار خواهدگرفت.



محوطه مسابقه جودو باید به یک کف پوش و یا سکوی ارتجائی تثبیت شود. زمانی که از چند محوطه مسابقه همجوار استفاده می شود داشتن حداقل یک محوطه ایمنی مشترک بین 3 الی 4 متر الزامیست. یک منطقه آزاد حداقل به اندازه 50CM پیرامون کل محوطه مسابقه جودو منظور می گردد. در بازی های المپیک، قهرمانی جهان، قاره ای وI J F محوطه میانی مسابقه عموماً 8*8 متر میباشد.



تاتامی ( تشک ): بطور معمول بابعاد 1×2 متر ساخته شده از جنس کاه فشرده و اغلب از فوم فشرده می باشد تا بتواند در زیر پا محکم بوده و در جریان شوک وارده بر اثر( اوکمی ) به خوبی ضربه را تحمل نماید، جنس روکش تاتامی جودو نباید لغزنده و یا خیلی زبر باشد. سطوح تشک ها باید برای مسابقه جودو چسبیده به هم و بدون فاصله از یکدیگر بطریقی در محل نصب شوند که به هیچ وجه جابجا نشوند.



پلات فرم(سکو): نصب سکو برای مسابقات جودو اختیاری بوده و باید از چوب محکم ساخته شده و دارای قابلیت ارتجاعی باشد ابعاد آن حداقل 18 * 18 و ارتفاع آن بیشتر از1 متر نرسد (عموماً 50 سانتیمتر یا کمتر) در زمان استفاده از سکو منطقه ایمنی با عرض حداقل 4 متر مورد استفاده قرار گیرد.



قانون دوم جودو (ماده 2):

بازی جودو,جودو,عکس جودو

به تکنیکهای گلاویزی در جودو، نه وازا یا کاتامه وازا می گویند

وسایل برگزاری مسابقات جودو:

1- صندلی: دو عدد صندلی سبک وزن در محوطه ایمنی پشت منطقه خطر در دو زاویه مورب مقابل یکدیگر برای نشستن دو داور کنار بنحوی قرار داده شوند که در دید هیئت داوران مسابقه جودو و متصدیان تابلوی امتیازات ممانعتی ایجاد ننماید.



2- پرچم های داوران مسابقه جودو : یک عدد پرچم آبی و یکعدد پرچم سفید می بایستی در داخل جلدی که به هر صندلی الصاق شده قرار داده شود همچنین یک عدد پرچم آبی و یک عدد پرچم سفید خارج از محوطه مسابقه و قابل دسترس برای داور وسط ( زمان اعلام هانته ) می باید پیش بینی گردد.



3- تابلوی امتیازات مسابقات جودو : دو تابلوی امتیاز جهت نشان دادن امتیازات بصورت افقی حداکثر به ارتفاع 90 سانتیمتـــر و بطول 2 متر برای هر مسابقه جودو در خارج از محوطه مسابقه به نحوی قرار خواهد گرفت که به آسانی توسط داور، مسئولین و حتی الامکان تماشاچیان مسابقات جودو دیده شود.

ساعتهای اندازه گیری زمان و تابلوی امتیازات باید قابل دسترس اشخاص مسئول تایم و تابلو باشد و دقت آن در ابتدا و همچنین بطور منظم در خلال مسابقات کنترل شود.



- بخشهای مختلف تابلوی امتیازات مسابقات جودو:

الف - مکانهای ثبت امتیاز مسابقه جودو

ب - مکان ثبت جرائم

پ - مکان ثـبت آزمایشـهای پزشـکی ت- مکان ثبت وزن

ت - مکان ثبت نام کشور شرکت کننده در مسابقه جودو



4-ساعتهای اندازه گیری زمان: ساعت های اندازه گیری وقت بشرح ذیل می باشد:

ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ / ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ جودو = ﻳﻜﻌﺪﺩ ﺍﻭﺳﺎﻱ ﻛﻮﻣﻲ ( ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺩﺭ ﺧﺎﻙ ) = ﺩﻭ ﻋﺪﺩ ﺫﺧﻴﺮﻩ = ﻳﻜﻌﺪﺩ
لازم بذکر است ساعت و تابلوی امتیاز دستی می بایستی بطور همزمان با وسایل الکترونیکی مورد استفاده قرار گیرند.



5-پرچم های وقت نگهداران مسابقه جودو: یک پرچم زرد برای زمان مسابقه جودو و یک پرچم سبز برای زمان اوسای کومی.



6-علامت پایان وقت: وسیله ای قابل شنود مانند زنگ، سوت و ….. برای اعلام پایان وقت مسابقه جودو باید در دسترس باشد.



7-بازیکن ها از هر دو رنگ آبی و یا سفید در مسابقه جودو استفاده می کنند. لازم بذکر است نفر اول که نامش برای مبارزه در جودو خوانده می شود از لباس آبی یکدست و نفر دوم از لباس سفید یکدست استفاده می نماید. موقعیت نشستن افراد پشت تابلو، منشی و وقت نگهداران باید حتی الامکان روبروی داور باشد.



8-فاصله تماشاچیان تا زمین جودو: عموماً تماشاچیان نباید فاصله ای کمتر از 3 متر با محوطه مسابقه جودو داشته باشند.



قانون سوم جودو (ماده 3) :

جودو,لباس جودو,بازی جودو

لباس جودو کاران باید حتماً از جنس کتان و یا ماده مشابه باشد



لباس جودو ( جودوگی )؛ جودوکاران باید در مسابقه از لباس جودو با رعایت شرایط مشروحه ذیل استفاده نمایند.

الف: لباس جودو حتماً از جنس کتان و یا ماده مشابه و در شرایط خوب بدون پارگی و پوسیدگی باشد، لباس جودو در عین استحکام نباید خیلی کلفت، زبر و یا لیز باشد که مانع در دست گرفتن حریف شود.

ب: رنگ آبی یکدست و رنگ سفید یکدست



ج: علائم قابل قبول برروی لباس جودو :

1- علامت اختصاری کمیـته ملی الـمپیک (پشت لباس جودو) به عرض 11 سانتیمتر



2- آرم ملی (سمت چپ سینه) حداکثر به اندازه 100 سانتیمتر مربع (10×10 سانتیمتر)



3- علامت تجاری تولید کننده لبه پایین جلو ژاکت سمت چپ، قسمت پائین شلوار سمت چپ و یک سرکمربند حداکثر (20 سانتیمتر مربع ). همچنین به تولید کننده لباس جودو اجازه داده می شود علامت تجاری خود را به جای پایین جودوگی برروی یک آستین به ابعاد 5* 25 سانتیمتر زده شود.



4- علایم روی شانه لباس جودو: آرم روی شانه از یقه تا روی بازو در هر دو طرف شانه حد اکثر 5* 25 سانتیمتر.



5- آگهی روی آستین ها: در هر آستین به اندازه 10*10 سانتیمتر ( آگهی متفاوت اجازه داده می شود) این 100 سانتیمتر مربع باید در تماس با قسمت پایین نوارهای شانه نصب شود.



6- نوشتن مقام های کسب شده در مسابقات جودو. مقام های ( اول– دوم– سوم ) در بازیهای المپیک یا قهرمانی جهان به ابعاد6 * 10 سانتیمتر در انتهای طرف جلوی سمت چپ لباس جودو می تواند قرار بگیرد.



7- نام ورزشکار می تواند روی کمربند جودو و پایین لبه ژاکت و بالای شلوار (کنارچاک) حداکثر به اندازه 3×10 سانتیمتر نوشته شود. نام ورزشکار در بالای علامت اختصاری کمیته ملی المپیک پشت جودوگی به صورت چاپی یا دوخته شده حروف می تواند 7 سانتی متر ارتفاع و طول اسم حداکثر 30 سانتیمتر باشد، این مستطیل 7*30 سانتیمتر باید 3 سانتیمتر زیر یقه ژاکت و 4 سانتیمتر با آرم کمیته ملی المپیک فاصله داشته باشد.
میتونی تو خونه بشینی و پول دربیاری!!
بدون خجالت محصولات جنسی را آنلاین بخر



فنون جودو

جودو,آموزش جودو,جودوکاران

به تکنیکهای پرتابی در جودو ناگه وازا می گویند



فنون جودو در دو بخش فنون پرتابی و فنون کانست وازا و شیمه وازا قرار می‌گیرد:

ناگه‌وازا (فنون پرتابی جودو)

این فنون جودو که به فنون پرتابی شهرت دارد در سه بخش ته وازا (فنون دست)، کوشی وازا (فنون کمر) و آشی وازا (فنون پا) انجام می‌شود، مانند:

- اوچی ماتا

- اوچی گاری (فنون پا)

- کوچی گاری (فنون پا)

- اوسوتو گاری (فنون پا)



کاتامه‌وازا (کانسه، شیمه)

- کان ستسو وازا (کانسه): فنی در جودو است که به صورت برگرداندن و فشردن مفصل‌ها به سوی مخالف و بیش از دامنه حرکت طبیعی‌شان، اجرا می شود.



- شیمه‌وازا: انسداد شریان‌های خون‌رسان به مغز



- ناگه وازا(nage waza) تکنیکهای پرتابی در جودو



- تاچی وازا (tachi - waza): تکنیکهای ایستادن جودو



- ته وازا (te-waza): تکنیکهای دست جودو



- کوشی وازا (koshi-waza):تکنیکهای مفصل رانی یا کمر در جودو



- اشی وازا (ashi-waza):تکنیکهای پا یا ساق پا در جودو



- سوتمی وازا (sutemi-waza): تکنیکهای فداکارانه



- ماسوتمی وازا (ma-sutemi-waza): تکنیکهای خوابیده از پشت در جودو



- یوکو سوتمی وازا (yoko-sutemi-waza):تکینکهای خوابیده از پهلو



- نه وازا یا کاتامه وازا (ne-waza): تکنیکهای گلاویزی در جودو



- اوسای کومی وازا (osaekomi-waza):کنترل کردن و نگه داشتن حریف در مسابقه جودو



- شیمه وازا (shime-waza): خفه کردن



- کانستسو وازا (kansetsu-waza): قفل کردن و شکستن مفاصل



- آتمی وازا (atemi - waza): تکنیکهای ضربه زدن به نقاط حساس در مسابقه جودو



امتیازات در مسابقه جودو

جودو,قوانین مسابقه جودو,عکس مسابقات جودو

فنون جودو در دو بخش فنون پرتابی و فنون کانست وازا و شیمه وازا قرار می‌گیرد



در این ورزش جودو چهار نوع امتیاز وجود دارد که به ترتیب زیر می‌باشد:

*یوکو: امتیاز متوسط معادل ۱ امتیاز در جودو را گویند.

*وازاری: امتیاز بزرگ در مسابقه جودو را گویند که معادل ۱۰ امتیاز است.

*ایپون: این امتیاز در مسابقه جودو، امتیاز کامل یا ضربه فنی محسوب شده که معادل ۱۰۰ امتیاز است و کسب این امتیاز باعث برد و پایان مسابقه جودو می‌شود.

کسب دو امتیاز وازاری در طول مسابقه نیز معادل امتیاز ایپون و پایان مسابقه‌ جودو است. در مسابقات جودو، پیش‌تر امتیازی به نام کوکا نیز وجود داشت که در سال 19۸۸ حذف شد.



اصطلاحات جودو

جودوکا جودوکار
اوکِمی تکنیک افت بی خطر (نحوهٔ صحیح زمین خوردن)
کوزوشی کشش و بر هم زدن تعادل
مای‌ماواری غلت به جلو
دوجو محل تمرین جودو
سِن‌سِی استاد
میگی راست
هیداری چپ
جودوگی لباس جودو
ریتسو بلند شو
سزا بشین
رِی دستور ادای احترام در جودو
هاجیمه دستور شروع مسابقه جودو
مَتِی دستور توقف مسابقه جودو
جونای داخل
جوگای خارج
تاتامی تشک جودو
نه‌وازا کار در خاک
توری مبارزی که در مسابقه جودو اجرای فن می‌کند
اوکی مبارزی که فن بر روی او اجرا می‌شود
آنزا چهار زانو نشستن
آشی وازا تکنیکهای پا در جودو
آیومی آشی راه رفتن معمولی
گوشین هو روش‌های دفاع از خود
گوشین جوتسو هنر دفاع از خود
هانسوکوماکی شکستن مقررات در مسابقه جودو
جی گوهان تای وضعیت اصلی دفاع در جودو
جوسی کی نشتن در مکان بالا برای جودکاران سطح بالا
کاکی اجرای واقعی پرتاپ
کی کو تمرین
کی گا صدمه
کی آی فریاد روحیه بخش
کوشی وازا تکنیکهای کمر
مودان شا کسی که کمربند سیاه جودو ندارد
ناگه وازا تکنیکهای پرتاپ کردن
اوه بی کمربندی که روی لباس می‌پوشند
ری گی شاهو تشریفات وآیین رسوم تشک
رنراکووازا تکنیکهای ترکیبی جودو
رنزوکووازا تکنیکهای ادامه دار
ریسوری: تعظیم کردن در حالت ایستاده
شی آی مسابقه جودو
سوتای رنشو حریف تمرینی
تای ساباکی راه رفتن به صورت استاندارد
جودو توکویی وازا تکنیکهای مورد علاقه
تسوکوری وضعیت گرفتن برای پرتاپ
تسوری کومی بال کشیدن
وازا تکنیک
یودان شا کسی کمربند سیاه جودو دارد
زاری تعظیم کردن در حلت زانو زده
نوگاره کاتا روشهای فرار در جودو


گردآوری: بخش ورزش بیتوته

منابع:

yjc.ir

judo.blogfa.com

*