المپیک

بررسی رشته‌های حاضر در المپیک نشان از آن دارد قدمت و تاریخچه جنگ ورزشکاران با فولاد سرد به دوره‌هایی پیش از المپیک بازمی‌گردد و به‌نوعی از نخستین نمادهای قدرت‌نمایی انسان در آوردگاه‌های مختلف است.

به گزارش آبا به نقل از ایرنا، فعالیت رسمی وزنه‌برداری در جهان به‌صورت رسمی به سال ۱۹۰۵ بازمی‌گردد، اما نزدیک به ۱۰ سال قبل از اعلام موجودیت فدراسیون بین‌المللی وزنه‌برداری این رشته حیات ورزشی داشته و از نخستین رشته‌هایی بود که به المپیک نوین راه یافت به عبارتی وزنه‌برداری در المپیک آتن حضور داشت بدون اینکه نامی از فدراسیون جهانی آن در میان باشد. البته سابقه و قدمت این رشته را نمی‌شود تنها در این چند سال خلاصه کرد بلکه قدرت‌نمایی انسان با بلند کردن اشیا و اجسام سنگینی قدمتی به تاریخ یونان، مصر و روم دارد. زمانی که انسان‌ها توانمندی را فارغ از هر کار دیگری به‌عنوان فاکتور برتری بر سایر افراد می‌دانستند.

هر چند که از آن زمان تا کنون تغییرات زیادی در شیوه وزنه زدن و وزنه‌برداری ایجاد شده، اما شکل کلی آن هنوز در مسابقات مورد استفاده قرار می‌گیرد و در ظاهر شاید یک ورزش راحت و تنها متکی به قدرت بدنی باشد اما پیچیدگی این رشته موجب شده تا قوانین سختی برای آن در نظر گرفته شود. وزنه‌برداری تنها در سه المپیک ۱۹۰۰، ۱۹۰۸و ۱۹۱۲ غایب بوده و در دوره‌های دیگر بخش جداناشدنی المپیک بوده است.

تا آغاز هزاره سوم میلادی حضور در المپیک تنها مخصوص زنان بود اما در المپیک ۲۰۰۰ سیدنی برای نخستین باز زنان گام در این جشنواره بزرگ ورزشی گذاشتند و اکنون نیز بخشی اصلی رقابت این رشته ورزشی به شمار خواهند رفت. در مجموع از سال ۱۸۹۶ مردان وزنه‌بردار ۲۵ بار در المپیک حضور داشتند و زنان نیز پنج بار این تورنمنت را تجربه کردند.

در گذشته وزنه‌برداری سه حرکت بود و مدال در مجموع به فرد داده شد اما با حذف پرس از این مسابقات رقابت‌ها به حرکت یک‌ضرب و دوضرب ختم شد و مدال به مجموع این ۲ داده می‌شود. در میان برترین وزنه‌برداران المپیکی نام نعیم سلیمان اوغلو با سه مدال طلا متوالی المپیک می‌درخشد. سلیمان اوغلو در المپیک‌های ۱۹۸۸ سئول، ۱۹۹۲ بارسلون و ۱۹۹۶ آتلانتا مدال طلا کسب کرد. تلاش وی برای کسب مدال چهارم در المپیک ۲۰۰۰ سیدنی ناکام ماند.

پیروس دیماس یونانی دیگر وزنه‌بردار سه مداله این تورنمنت است. وی در المپیک‌های ۱۹۹۲، ۱۹۹۶و ۲۰۰۰ توانست مدال طلا کسب کند. برخی از کارشناسان ایرانی باور دارند که مدال طلا شاهین نصیری‌نیا در سیدنی قربانی رکوردشکنی این غول یونانی شد. کاخی کاخیا شویلی ، یکی دیگر از وزنه‌بردارانی است که ۳ مدال طلای المپیک دارد.

یکی از رشته‌های مدال‌آور ایران در ادوار المپیک وزنه‌برداری است. زنده‌یاد جعفر سلماسی نخستین وزنه‌برداری بود که توانست در المپیک ۱۹۴۸ لندن نخستین مدال برنز ، محمود نامجو در المپیک ۱۹۵۲ هلسینکی نخستین مدال نقره و محمد نصیری در المپیک ۱۹۶۸ مکزیکوسیتی نخستین مدال طلا این رشته را کسب کردند.

محمد نصیری، حسین توکلی، حسین رضازاده (۲ طلا)، بهداد سلیمی، سهراب مرادی، کیانوش رستمی، نواب نصیرشلال و سعید محمدپور مردان طلایی المپیک ایران هستند. همچنین محمود نامجو، محمد نصیری، پرویز جلایی، کیانوش رستمی و سجاد انوشیروانی برای ایران مدال نقره به ارمغان آوردند.

پنج مدال برنز ایران نیز توسط جعفر سلماسی، محمد نصیری، علی میرزایی، محمود نامجو و اسماعیل علم‌خواه کسب‌شده است.

محمد نصیری با سه مدال باسابقه‌ترین المپین مدال‌آور ایران در المپیک به شمار خواهد رفت؛ اما حسین رضازاده با ۲ مدال طلا پرافتخارترین وزنه‌بردار به شمار می‌رود. کیانوش رستمی فرصت داشت تا در المپیک توکیو با کسب مدال طلا از رضازاده و نصیری عبور کند.

حسین رضازاده با ۲۶۳ کیلوگرم رکورددار دوضرب دسته فوق سنگین و بهداد سلیمی با ۲۱۶ کیلوگرم رکورددار یک‌ضرب این دسته است. البته به‌احتمال زیاد این رکوردها در المپیک توکیو شکسته خواهد شد زیرا لاشا تالاخادزه گرجستانی چندی پیش موفق به مهار ۲۲۲ کیلوگرم در یک‌ضرب و ۲۶۴ کیلوگرم در دوضرب شد.

برای المپیک توکیو ایران تنها ۲ سهمیه در بخش مردان دارد که علی هاشمی و علی داودی در ۱۰۹ و به‌اضافه ۱۰۹ کیلوگرم نمایندگان ایران در المپیک توکیو هستند. در بخش زنان نیز ایران ۲ سهمیه دارد که احتمال حضور ورزشکار در توکیو کم و نزدیک به صفر است.

المپیک لندن دوره طلایی وزنه‌برداری ایران بود و از مجموع ۱۹ مدال کسب‌شده در ادوار این بازی‌های پنج مدال آن در لندن کسب شد. در این بازی‌ها ایران سه مدال طلا و ۲ نقره وزنه‌برداری را از آن خود کرد. بهداد سلیمی، سعید محمدپور و نواب نصیرشلال سه مدال طلا کسب کردند و کیانوش رستمی و سجاد انوشیروانی به نقره رسیدند.

در المپیک ریو وزنه‌برداری ایران ۲ مدال طلا توسط کیانوش رستمی و سهراب مرادی کسب کرد.

*