مصائب رکابزن ایران برای برنز آسیا

رکابزن ملی پوش ایران گفت: برای اینکه دوچرخه‌ای در حد و اندازه مسابقات قهرمانی آسیا داشتم تمام تجهیزات را قرض گرفتم و سر هم کردم.

محمد گنج خانلو به گزارش پایگاه خبری آبا به نقل از ایسنا درباره کسب مدال برنز قهرمانی آسیا که برای اولین بار در ماده المپیکی اومنیوم بزرگسالان به دست آمد، بیان کرد: ملی پوشان زیادی در ماده اومنیوم رکاب زده اند و خود من حتی در بازی های آسیایی جاکارتا تا نزدیکی مدال هم پیش رفتم. در قهرمانی آسیا پیست هم به این دلیل به مدال برنز رسیدم که تجربه‌ام نسبت به قبل بیشتر شده و در بهترین شرایطم بودم. با اینکه امکانات رقباییم خیلی بهتر از من بود اما تلاش کردم که تجهیزاتم را نزدیک به آنها کنم.

او ادامه داد: تنه دو شاخ از باشگاه سپاهان گرفتم، هر چند به روز نبود اما جزو تنه های کلاس بالا است. تنه های که فدراسیون داشت برای حدود ۱۰ سال پیش است که البته همان موقع هم جزو کلاس یک نبودند. پاورمتر را از یکی ازرکابزنان نیشابور و پنجه رکاب را از یک رکابزن تهران قرض گرفتم. فرمان دوچرخه را فدراسیون داد و در نهایت دوچرخه ای درست کردم که در حد و اندازه مسابقات باشد.

*چقدر استثنایی هستیم که با کشورهای دیگر رقابت می کنیم

دارند مدال برنز آسیا با اشاره به وضعیت خوب آمادگی اش تاکید کرد: بعد از قهرمانی جاده آسیا، هفت مسابقه داخلی برگزار شد که من در همه آنها شرکت کردم و حتی ۱۲ ساعت در راه بودم تا به دهدشت برسم و در مسابقه ای شرکت کنم که جایزه آن ۲ میلیون و نیم بود. من تمام این سختی را به جان خریدم تا برای قهرمانی پیست آسیا آماده باشم. واقعا می‌خواهم وضعیت یک دوچرخه سوار قزاقستان یا کره جنوبی را با ما مقایسه کنید و ببینید که ما چقدر استثنایی هستیم که توانستیم با آنها رقابت کنیم. ما در چند مسابقه سطح پایین شرکت کردیم در حالی که آنها در بهترین مسابقات بوده اند. نمی دانم از سرغیرت یا استعداد است که با وجود تفاوت امکانات و سطح مسابقات تدارکاتی، توانسته ایم رقابت کنیم.

*با تفنگ آب پاش به جنگ مسلسل رفته بودیم

گنج خانلو در پاسخ به این پرسش که نداشتن تمرین در پیست چوبی چقدربرایش مشکل سازشد؟ تصریح کرد: من هیچ موقع نداشتن پیست چوبی را بهانه نمی کنم اما پیست سیمانی ۳۳۳ متر و پیست چوبی ۲۵۰ متر است. پیچ ها در پیست های چوبی تندتر هستند و تفاوت هایی را ایجاد می کند از این رو نیاز به تمرین بیشتر در پیست چوبی است. به نظرم ما باید در ایران تمرین زیادی داشته باشیم و بعد برای ارتقای تکنیک به مسابقات یا کمپ های اروپایی برویم.

او افزود: اگر برای فدراسیون یا کمیته ملی المپیک مهم است که دربازی های کشورهای اسلامی نتیجه بگیریم، تنها چاره این است که گفتم. علاوه بر آن، مقداری تجهیزات را بهتر کنند و به ما روحیه دهند. همه این موارد انجام شود، برای رسیدن به مدال کافی است. ما در ماده ای نتیجه گرفتیم که توقع گرفتن مدال وجود نداشت چون ۱۰۰ درصد، علم بالا و تکنولوژی نیار دارد و انگار با تفنگ آب پاش به جنگ مسلسل رفته بودیم.

*یک دوچرخه از خودم ندارم

او در مورد میزان توجهی که به او پس از کسب مدال برنز قهرمانی آسیا شد، گفت: مدال اومنیوم خیلی ارزش دارد و ارزش مدال را متوجه شدند اما آن طور که باید رسیدگی نکردند. قبلا هم مدال قهرمانی آسیا گرفتم اما این مدال متفاوت تر است. باور کنید درآمدی که از باشگاه دارم در لحظه خرج می شود و ماندگار نیست که بتوانم پس انداز کنم. چاره ای هم نیست چون باید تجهیزات را به روز کنیم. اکنون پاورمتر پیست سفارش داده ام که ۳۰ میلیون تومان هزینه اش شده است.

رکابزن ملی پوش ادامه داد: من یک دوچرخه از خودم ندارم و حتی دوچرخه جاده من برای فدراسیون است. مسابقات قهرمانی آسیا امتیاز کسب سهمیه المپیک داشت که من آن امتیاز را گرفتم، اگر به کاپ ها هم اعزام شوم، باعث جمع کردن امتیاز کسب سهمیه المپیک می شود از این رو درخواست دارم حضور در مسابقات پیست را رها نکنند.

گنج خانلو در پایان گفت: از حسین عسگری پیشکسوت دوچرخه سواری و آقای ساکت مدیر عامل باشگاه حرفه ای فولاد مبارکه سپاهان و آقای داوری مدیر ورزش قهرمانی باشگاه و کارکنان زحمت کش مجتمع فولاد مبارکه تشکر می کنم که از دوچرخه سواری حمایت می کنند.

*