بانوان راگبی ما خیلی جنگنده هستند

بانوان راگبی ما خیلی جنگنده هستند

تهران- ایرناپلاس- یکی از رشته‌های المپیکی ورزش راگبی است که از سال 1375 در ایران شروع به فعالیت کرده و اکنون زیر نظر فدراسیون انجمن‌های ورزشی به فعالیت خود ادامه می‌دهد.

در ورزش راگبی، قدرت بدنی، سرعت و تاکتیک حرف اول را می‌زند. این ورزش بسیار منحصربه‌فرد و جذاب است و حداقل در 130 کشور جهان به شکل رسمی بازی می‌شود. تاریخچه راگبی در ایران برمی‌گردد به پیش از انقلاب که به‌صورت غیررسمی، در تربیت‌بدنی نیروهای نظامی انجام می‌شد و حتی در این دوره یک بازی غیررسمی هم بین تیم ملوانان و سربازان انگلیسی انجام شد. بعد از انقلاب تا سال 1375 تلاشی برای احیای این رشته ورزشی صورت نگرفت، تا این‌که در این سال بیژن صفایی، عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی، به همراه جمعی از دانشجویان دانشکده تربیت‌بدنی و دانشکده فنی، پایه‌های تأسیس این رشته را در ایران بنا کردند و با تلاش و تحقیق گروه فوق، 17 عدد توپ راگبی که بعضی از آن‌ها متعلق به سال‌های 1945 و 1960 بود، در انبار یکی از مراکز آموزشی یافت و تمرینات این گروه در زمین اجاره‌ای مجموعه ورزشی انقلاب آغاز شد.



** جمع‌آوری 70 بازیکن تهرانی

بعد از دو سال فعالیت، میزان تلاش این اعضا کاهش یافت تا این‌که در سال 1379 با تلاش و پیگیری‌های یکی از دانشجویان تربیت‌بدنی، علیرضا فضل­الله­اعرابی و با همکاری و راهنمایی دکتر ذوالفقاریان، رئیس وقت فدراسیون بیس‌بال­، مجوز لازم اخذ و کمیته راگبی در این فدراسیون شکل گرفت. فعالیت‌های این گروه با تخصیص زمین چمن دانشگاه علم و صنعت و زمین شماره چهار مجموعه ورزشی آزادی به تمرینات تیم استان تهران، جمع‌آوری 70 بازیکن تهرانی، مجوز لازم تأسیس تیم‌های کرمان و زرند، برقراری ارتباط با بهترین تیم‌های آسیا از جمله کشورهای خلیج فارس، طراحی و دوخت اولین لباس راگبی و اعزام کارشناسان کمیته راگبی برای خرید توپ از پاکستان ادامه یافت­، ضمن این‌که هیچ سازمان دولتی به کمیته راگبی کمک نکرد و هزینه‌های این کمیته به اتکای همکاری شرکت‌های خصوصی صورت گرفت.



** قهرمانی در مسابقات غرب آسیا

در سال 1390 بنا به دلایلی فدراسیون راگبی به انجمن تبدیل شد و زیر نظر فدراسیون انجمن‌های ورزشی شروع به کار کرد و از آن سال تاکنون با ریاست حسن میرزاآقابیک اداره می­شود و در دو بخش آقایان و بانوان دارای لیگ­های برتر و دسته یک است و تیم ملی در هر دو بخش فعال است. مقام سوم مسابقات 15 نفره غرب آسیا در سال 2012 در بخش آقایان، عنوان دوم تورنمنت چهارجانبه 2017 آلمان در بخش بانوان، قهرمانی مسابقات 7 نفره غرب آسیا در سال‌های 2013 و 2014 در بخش آقایان و قهرمانی مسابقات 7 نفره آسیای میانه در سال 2014 در بخش آقایان و حضور در مسابقات مرحله نهایی المپیک ریو در سال 2015 هنگ کنگ دستاوردهای این رشته مهیج است.



** بانوان ما جزو قوی‌ترین‌های آسیا

حامد اکرمی، مربی بدنساز تیم ملی 7 نفره راگبی کشورمان درباره موفقیت بانوان در این رشته پربرخورد گفت: «راگبی یک ورزش پربرخورد است، ولی خانم­های ایرانی نسبت به خانم­های دنیا هم از نظر روحیه و هم از نظر بدنی از جایگاه بالایی برخوردارند. البته نسبت به آسیای شرقی کمی ضعیف­ هستند، در خاورمیانه که ما هستیم جزو قوی‌ترین هستیم. شاید شمال آسیایی­ها کمی از ما بهتر باشند. از نظر قدرت بدنی، بانوان ما در بهترین جایگاه در آسیا قرار دارند. چه از نظر فیزیکی و چه از نظر شرایط روحی خیلی جنگنده هستند. شرایطی که در آن بزرگ شده­اند، شرایطی که در آن به‌سختی می‌توانند تمرین می‌کنند، با آن لباس و تجهیزات اضافه و رعایت بعضی از مسائل، ایستادن در جایگاه بالا خیلی دشوار است.»



** پیچیده‌ترین بدنسازی

مدرس دروس عملی تربیت‌بدنی دانشگاه پیام نور، درباره این‌که برای بدنسازی بانوان چقدر زمان نیاز است، اظهار کرد: «ورزش راگبی از نظر علم بدنسازی بزرگ‌ترین و پیچیده‌ترین بدنسازی دنیا را دارد. این بستگی به اردوها دارد و ما می‌توانیم از 10 تا 70 روز بدنسازی را انجام دهیم. برای بانوان باید اول شرایط آن‌ها را سنجید و اگر عضو تیم ملی باشند که بدنشان تا حدودی سازگار شده و از نظر هوازی و سیستم‌های انرژی در همان دو هفته اول آماده می‌شوند.»



** روش غلط بدنسازی

اکرمی درباره این‌که چرا بیشتر ورزشکاران ما زود دچار آسیب‌دیدگی می‌شوند، عنوان کرد: « بدنسازی در تیم‌های پایه کاملاً اشتباه انجام می‌شود. بارها شاهد بودم بچه‌ها را در رده‌های سنی نونهالان و نوجوانان آنقدر در زمین‌های خاکی، چمن و حتی تپه‌ها می‌دوانند که اولاً، بچه از نظر ذهنی «اورترینینگ» می‌شود، وقتی به او می‌گویند بدنسازی داریم موهای تنش سیخ می‌شود و فرار می‌کند! یا به فکر کلک زدن می‌افتد و می‌گوید حال ندارم یا بند کفش خود را باز می‌کند تا از زیر کار در رود. در این‌جا چه اتفاقی رخ می‌دهد؟! روش بدنسازی در تیم‌های پایه‌ای ما به‌درستی انجام نمی‌شود و به همین دلیل دچار آسیب‌دیدگی می‌شوند.»



** راهکار پیشنهادی

وی درباره نحوه آماده‌سازی نونهالان و نوجوانان راهکار پیشنهادی می­دهد: «اول باید بچه‌ها را جداسازی کنیم بعد ببینیم سیستم‌های انرژی مثلاً آقای «الف» سیستم قدرتی، آقای «ب» سیستم استقامتی است و آن‌ها را از هم تفکیک کنند و بعد بیایند بدنسازی مناسب سن آن‌ها را انجام دهند. وقتی تمرینات خیلی استقامتی و قدرتی انجام می‌دهند، بدن می‌سوزد، رشدشان متوقف می‌شود، بدن‌ها خراب و ذهن‌­ها منهدم می‌گردد. ما یک بدنسازی در زمین داریم و یک بدنسازی هم بعد از تمرین است. باید از همین سن پایه به بچه­ها یاد بدهیم که بعد از تمرین چه بخورند و به آن‌ها حتی برنامه غذایی بدهیم.»



** لبنیات نخورید!

مربی بدنساز تیم ملی 7 نفره راگبی در ادامه اضافه کرد: «طرح و برنامه خاصی نمی‌خواهد، فقط باید از متخصصان آن استفاده کنند و آن‌ها خودشان کارها را به‌راحتی پیش می‌برند. مانند یک کار روزمره عادی، آن را انجام می‌دهند. ممکن است یک مربی خیلی خوب باشد، اما تمرینات غلط به بازیکن خود بدهد. به‌عنوان مثال، من دیده‌ام یک مربی به بازیکن خود قبل از شروع تمرین گفته که شیر بخورد. این‌کار غلط است، چون سیستم لاکتیک او بالا می‌رود و به هم می‌ریزد. ورزشکاران باید به‌خاطر داشته باشند قبل از تمرین به‌هیچ عنوان لبنیات استفاده نکنند و دلیل آن وجود اسید لاکتیک­ است. ازدیاد بیش از اندازه این ترکیب در یاخته‌های ماهیچه‌ای سبب گرفتگی و درد ماهیچه‌ها می‌شود.»



** عوامل آسیب‌دیدگی

حامد اکرمی یکی از عوامل آسیب­دیدگی را دوپینگ می‌داند و تصریح کرد: «ما چند چیز داریم که به آن‌ها می‌گویند: عوامل آسیب! که بدترین آن‌ها استفاده از مواد نیروزا است که به‌وفور در ورزش دیده می‌شود. در رانندگی می‌گویند هر راننده برای یک‌بار هم شده تصادف کرده است و این در مورد دوپینگ در بین ورزشکاران نیز صدق می‌کند، یعنی هر ورزشکاری برای یک‌بار هم که شده خواسته یا ناخواسته به سمت دوپینگ می‌رود. یکی از عوامل واقعی، آسیب جدی دوپینگ است. چون بیشتر داروهای نیروزا، استروئیدها، عضله‌ها و پرفورمنس را خیلی بالا می‌برد، اما، «آنپیس» و «تاندون» را نمی‌تواند قوی کند. به‌همین دلیل، آشیل‌ها، مینیسک زود به وجود می‌آورد یا کارایی آنقدر بالا می‌رود، خود عضله نمی‌تواند تحمل کند و عضله پاره می‌شود.»



** ریکاوری خوب

او در پایان اضافه کرد: «کم‌خوابی نیز یکی دیگر از عوامل آسیب­دیدگی است. ورزشکاران ما فصل خارج از مسابقات را به‌خوبی درک نمی‌کنند. یعنی در روزهایی که بازی‌ها به پایان رسیده و باید به فکر ریکاوری باشند، چنین نمی‌کنند. می‌روند مسافرت و خوش‌گذرانی و تا 4 صبح بیدار می‌مانند و این خستگی موجب می‌شود نظم خوابشان به هم ریخته و باعث آسیب‌دیدگی‌شان نیز می‌شود. در واقع ورزشکاران ما اصولی تفریح نمی‌کنند. خارجی‌ها یاد گرفته‌اند که چگونه خود را بازسازی کنند، اما ورزشکاران ما اصول تفریح کردن را بلد نیستند.»

گفت وگو از مجید روان ستان

*