واترپولو چیست

واترپلو (Water polo) یک ورزش گروهی است که با استفاده از توپ در آب برگزار می‌شود.
Waterpolo
تاریخچه
واترپولو در دهه ۱۸۷۰ در بریتانیا اختراع شد و نخستین قواعد آن در اسکاتلند و انگلیس ایجاد شد.

اولین بازی بین‌المللی بین تیم‌های ملی این دو کشور در سال ۱۸۹۰ در لندن برگزار شد و با پیروزی اسکاتلند به پایان رسید. ترجمه تحت‌الفظی واترپولو به معنای «چوگان آبی» است. این رشته نخستین ورزش گروهی بود که در سال ۱۹۰۰ وارد المپیک شد که با قهرمانی بریتانیا همراه بود.

حاکمیت بریتانیایی‌ها بر این رشته بعدها از میان رفت و کشورهایی چون مجارستان، ایتالیا، هلند و کشورهای اروپای شرقی به قدرت‌های اول این رشته بدل شدند. ورود واترپولوی زنان به بازی‌های المپیک در المپیک ۲۰۰۰ سیدنی صورت گرفت. ادارهٔ این ورزش در سطح بین‌المللی بر عهده فدراسیون بین‌المللی شنا با نام اختصاری «فینا» است.

طول استخر واترپولو در مسابقات بین‌المللی ۳۰ و عرض آن ۲۰ متر است. دروازه‌ها ۳ متر عرض و ۹۰ سانتی‌متر از سطح آب ارتفاع دارند. وزن توپ هم ۴۰۰ تا ۴۵۰ گرم است. در مسابقات زنان از استخر کوچک‌تری به طول ۲۵ و عرض ۱۷ متر استفاده می‌شود.

قوانین ورزش واترپولو
هر تیم از ۱۲ بازیکن تشکیل شده‌ است که شامل هفت بازیکن اصلی و پنج بازیکن ذخیره‌ است. بازیکنان اصلی دارای یک دروازه‌بان و شش بازیکن زمین هستند. این شش بازیکن می‌توانند هم در نقش حمله و هم در نقش دفاع ظاهر شوند و جای مخصوص به خود ندارند.

یکی از قوانین مهم واترپولو این است که بازیکنان زمین اجازه ندارند توپ را با دو دست بگیرند و باید آن را فقط با یک دست کنترل کنند. در فاصله دو متری از دروازه‌بان‌های هر تیم نشانه‌هایی به نام خط دو متری وجود دارد. بازیکنان تیم مقابل اگر توپ نداشته باشند نباید وارد این محوطه شوند. مدت زمان بازی برای آقایان در چهار ست هشت دقیقه‌ای و برای خانم‌ها چهار ست شش دقیقه‌ای است.

تاریخچه واترپولو در ایران
از سال 1318 کمیته‌ای تحت عنوان کمیته شنا تشکیل شد که ریاست آن را فتح‌الله امیرعلائی برعهده داشت و تشکیلات ورزش شنای کشور را سرپرستی کرد. این کمیته تا سال 1325 پابرجا ‌ماند و سپس فدراسیون شنای کشور تاسیس شد که از همان ابتدا دارای 3 کمیته تفکیک شده شنا، شیرجه و واترپولو بود.