در جستجوی المپیک

خواهر و برادر تاریخ‌ساز تیراندازی به اهداف پروازی؛ می‌گویند که تا کسب سهمیه المپیک تفنگ خود را زمین نخواهند گذاشت.

به گزارش پایگاه خبری آبا به نقل از ایسنا سلاح بر دوش، فشنگ در جیب به سوی سایت اهداف‌پروازی حرکت کردند. هر بار دو فشنگ را همزمان داخل لوله سلاحشان قرار می‌دادند و با یک فریاد (هی) در میکروفن، پرنده به پرواز درمی‌آمد و آنها با مهارتی خاص بشقابک را هدف قرار می‌دادند. بعد از صدای بنگ، بشقابک به چند قسمت تقسیم می‌شد و دود بود که از لوله تفنگ خارج می‌شد.

۱۰ سال است که این خواهر و برادر ملی‌پوش همیشه در کنار هم تمرین می‌کنند و در اکثر مسابقات هم‌تیمی هستند. آنها چندی قبل در مسابقات جام جهانی اهداف پروازی طلسم مدال‌آوری را شکستند و تاریخ‌سازی کردند. برنز جام جهانی باکو اولین مدال جهانی این رشته در تاریخ تیراندازی ایران است. اولین مدال آسیا تراپ مردان نیز توسط این ورزشکار بدست آمده است.

مرضیه و محمدحسین پرورش‌نیا به واسطه پدر با سلاح آشنا و به آن علاقه‌مند شدند. آنها با همه سختی‌ها و مشکلات و البته گران بودن تجهیزات برای رسیدن به هدف خود تلاش می‌کنند. کسب سهمیه المپیک و ایستادن روی سکوی المپیک آرزوی این خواهر و برادر اصفهانی است و می‌گویند تا زمانی که به هدف خود نرسند سلاح را زمین نخواهند گذاشت.

این دو ملی‌پوش در اصفهان محل زندگی خود فضایی برای تمرین ندارند و برای آمادگی قبل از هر مسابقه مجبور هستند به سایت اهداف پروازی در مجموعه ورزشی آزادی تهران بیایند. این یکی از بزرگترین دغدغه‌های آنها است و امیدوار هستند روزی بتوانند این مشکل را حل کنند.

ساعتی را در سایت اهداف پروازی ورزشگاه آزادی با این خواهر و برادر ملی‌پوش همراه شدیم و آنها در کنار تمرین خود در مورد نحوه ورود به این رشته، مشکلات و اهدافشان صحبت کردند.



*چگونه استعداد شما در این رشته کشف شد و دست به سلاح شدید و چه زمانی وارد تیم ملی شدید؟

مرضیه پرورش‌نیا : اولین بار پدرم ما را با این رشته آشنا کرد. پدر و پدربزرگم اهل شکار بودند و تفنگ داشتند. برادرم که کنار پدر این رشته را شروع کرد من کوچک بودم و نمی‌توانستم تیراندازی کنم اما رفته رفته که اشتیاق محمد را دیدم و او به تیم ملی راه پیدا کرد که من هم علاقه‌مند شدم و این رشته را از ۱۲ سالگی شروع کردم. البته اوایل خیلی زیاد هم از سلاح و تفنگ خوشم نمی‌آمد و تیراندازی را دوست نداشتم ولی اولین تیری که زدم همه چیز عوض شد. به این رشته علاقه‌مند شدم و آن را ادامه دادم.

خواهر و برادر؛ تفنگ به دست در جستجوی المپیک

محمدحسین پرورش‌نیا: من هم ۱۶ سالم بود که این رشته را همراه پدر شروع کردم. البته از همان کودکی با پدر برای تیراندازی می‌رفتم ولی ۱۶ ساله بودم که در اولین مسابقه شرکت کردم. تقریبا از همان سال هم به اردوی تیم ملی جوانان دعوت شدم. از آن موقع تا حالا همیشه در این رشته تمرین کرده و مسابقه داده‌ام.

*پس می‌توان گفت اولین مربی شما پدرتان بوده است؟

محمد حسین پرورش نیا: بله پدر اولین مربی ما بود و هنوز هم در این راه به ما کمک می‌کند.

*از چه زمانی با هم خواهر و برادری تمرین می‌کنید و مسابقه می‌دهید؟

مرضیه پرورش‌نیا: من از سال ۹۳ به اردوی تیم ملی دعوت شدم و کم کم کار حرفه‌ای را شروع کردم و اولین مسابقه‌ام را دادم. از همان سال ۹۳ با محمد تمرین کردیم و مسابقه دادیم. البته اوایل مسابقات میکس برگزار نمی‌شد و فکر می‌کنم از سال ۲۰۱۷ ماده میکس اضافه شد. من و محمد در بیشترین مسابقه میکس با هم هم‌تیمی بودیم.
 

*